Альбом: Марсель Гыймазетдинов

Гыймазетдинов Марсель Гыйлфан улы 1943 нче елның салкын кышының 11 декабрендә Менделеев (элекеге Бондюг) районы Бәзәкә авылында дөньяга килә. Әтисе Гыймазетдинов Гыйлфан шушы авылда 20 ел авыл Советы рәисе булып эшли. Колхозлар оештырып йөри, беренче коммунист була. Әнисе Гәзизәбану өйдә балалар үстерә.

Марсель Гыйлфан улы мәктәптә укыганда комсомол оешмасын җитәкли, гел 5ле билгеләренә генә укып 10 классны тәмамлагач, Алабуга педагогия институтына укырга керә. Аны уңышлы гына тәмамлап, Ык Тамагы авылында мәктәп директоры, аннары районда интернат директоры, соңарак "Батыр кул" колхозы партоешма секретаре булып эшли. Аннан сон Тукай исемендәге колхозга рәис итеп сайлыйлар. Бу колхоз элек "Кызыл йолдыз" исемен йөртә, әтисе Гыймазетдинов Гыйлфан үзе төзегән һәм шул колхозның беренче рәисе булып эшләгән була. Кайчандыр миллионер  булган бу колхоз, сонгы елларны бик артка калган колхозлар рәтендә була. Менэ шушы артта калган колхозны 4 ел эчендә Марсель Гыйлфан улы районда беренчеләр рәтенә чыгарып, күчмә байракны яулап ала. Аннан соң райбашкарма комитетында зам.пред исполкома булып эшли. Кабинета утыра алмый, эшлисе килә аның, эшлисе. Җиргә, буразналарга гашыйк булып үскән әдәм баласының күңеле колхоз кырларына ашкына.  Иң артта калган "Бондюжский" совхозына җитәкче итеп куюларын  сорый. Күп тә үтми, берничә ел эчендә бөтен курсәткечләр буенча жиңүчелэр рәтенә чыгып совхозны аякка бастыра. Колхозчылар хезмәт хакы ала башлыйлар, әби-бабайларның өйләренә бодай китереп бирәлэр. Олыларга хөрмәт курсәтеп, туган җирен яратып, кырларына мәдхия җырлап яши Марсель. Куен кесәсеннән дәфтәрен чыгарып, илһам килгән мизгелләрдә, тиз-тиз генә шигырьләрен дә язып куярга өлгерә. Иртә таңнан алып, кояш баеганчыга кадәр басу-кырларында, игенчеләр, совхозчылар арасында була. Берничә авылны берләштергән совхоз буларак, авыллардан совхоз управлениесенә, юк кына язу өчен, барып йөрүнең уңайсыз икәнен белеп яши Гыймазетдинов. Шуңа күрә Тат Чаллы авылыннан Мунайка авылын аерып, мөстәкыйль колхоз ясый һәм аңа "Татарстан" дип исем кушалар. Бу колхозның җитәкчесе итеп Марсель Гыймазетдиновны куялар. Авылга газлар кертеп, юллар ясатып, колхозчыларга йортлар салдырып, ян атып эшләп йоргәндә 1993 нче елнын 19 апрелендә Марсельның йөрәге тибүдән туктый.

Марсель Гыймазетдиновны сонгы юлга озатырга авылы-авылы белән халык килә. Районы белән озаталар үзен. Туган авылы Бәзәкәдә машиналар куярга урын җитми. Әгерже, Мамадыш, Казан, Чаллыдан делегатлар килә. Бар халык яраткан авылдашын, хезмәттәшен, дустын озата килә.

Марсель Гыйлфан улыннан истәлек булып туган авылында утырткан алма агачлары ел саен мул уныш бирә. Телевизор-радиолардан ул иҗат иткән ңҗырлар агылып тора. Менделеев шәһәрендә , төзүдә ул өлеш керткән, мәчет эшләп тора. Казан шәһәрендә яшәуче улы Рөстәмнең 3 баласы, Маратның улы усеп егет булып киләләр. Марат узенең улына Марсель дип исе кушты. Марсель Гыймазетдинов яңадан туды. Кем булып усәр? Бабалары кебек шагыйрь булырлармы? Акыллы, сау-сэлэмэт кенә булсыннар. 

Марсель Гыймазетдиновнын җырларын Татарстанда 71 жырчы башкара. Ул узенен бер шигерендэ «Мин яшәр идем кыска гомер, мәңгелеккә калсам кешедә», - дип язган иде. Һәм яши дә.

Из книги Назипа Фатыхова «Бондюг Татарстана – Родина семи Героев Советского Союза»

Династия Гимазетдиновых из Бизяков

Гимазетдиновых в нашем районе много. Но Марселя Гильфановича Гимазетдинова – поэта – знают у нас в городе и в районе. Я бы сказал, знают очень многие. Его уже нет сегодня среди нас. Но у него остались бессмертные стихи, на его стихи композиторы сочинили и продолжают сочинять новые песни.

Его отец – Гимазетдинов Гильфан Гимазетдинович родился в нашем районе в 1889 году. Родом из деревни Псеево. Работал председателем Кураковского, Камаевского исполкомов, был первым председателем колхоза «Кызыл юлдуз» в деревне Псеево. Затем он работал заведующим Райзаготконторой Бондюжского района. Умер в 1948 году. Гильфан Гимазетдинович со своей супругой Гимазетдиновой Газизабану ханум вырастили и воспитали дочь Римму Гильфановну и сына Марселя Гильфановича. Молодое поколение династии Гимазетдиновых гордятся своим отцом, дедом. Не забываем Марселя Гильфановича и мы – его земляки, бондюжцы. Ежегодно отмечаем его день рождения. В проведении таких мероприятий принимают активное участие его супруга Миннур Муллануровна, которая проработала 43 года учителем, его родная сестра Римма Гильфановна, дети – сыновья Рустам и Марат. В связи с юбилеем, 50-летием дня рождения, были проведены в городах Казань и Набережные Челны презентации его произведений, которые запечатлены в фотооригиналах. Коротко о трудовом пути Марселя Гильфановича. После окончания Елабужского Государственного педагогического института, начал работать учителем в общеобразовательной школе нашего района. В 1978-1981 гг. – заместитель начальнка СМУ монтажного поезда №543. Затем вновь работает учителем, директором школы в деревне Икское Устье, директором вспомогательной школы-интерната, инспектором РОНО. В 1984-1986 гг. работал на освобожденной должности секретаря парткома колхоза «Батыр Кул» и деревни Камаево. В 1986-1990 гг. – председатель колхоза им. Тукая. Затем работал заместителем председателя Менделеевского районного Совета народных депутатов. Затем по собственному желанию перешел работать на должность директора отстающего совхоза тех лет «Бондюжский». По его предложению это хозяйство было разделено на два колхоза. В одном из них «Татарстан» был избран его председателем, в качестве которого работал до последнего часа своей жизни.

В апреле 1993 года перестало биться сердце Марселя Гильфановича. Как будто предчувствуя приближающую смерть, он провел торжества по случаю пятидесятилетия, которое должно было быть в декабре 1993 года. В Казани праздник прошел 8 марта, а 9 марта – в Набережных Челнах. В обоих городах на торжествах было много народу, тепло, радушно приветствующего поэта-юбиляра. Исполнялись песни на стихи М.Г. Гимазетдинова. Песни его звучат и сейчас, поют их не только в Татарстане, но и за его пределами. На родине Марселя Гильфановича, в деревне Бизяки, открыт дом-музей поэта. Вот чтят земляки память М.Г. Гимазетдинова, отдавая дань уважения замечательному человеку, поэту, руководителю сельских хозяйств.

М. Гимазетдинов принимал активное участие в общественно-политической жизни города и района. Избирался народным депутатом. К его авторитетному мнению прислушивались руководители города и района, общественность. Где бы ни работал Марсель Гильфанович, всюду пользовался большим уважением в трудовых коллективах. Он мог быстро найти общий язык с людьми любого положения и статуса – руководителями и рабочими, молодежью и ветеранами, колхозниками и интеллигенцией. Его отличали такие качества, как простота и доступность.

Марсель Гильфанович Гимазетдинов руководил районным литературно-творческим объединением «Ядкарь», был делегатом 1 съезда народов Татарстана и всемирного конгресса татар, член Союза журналистов СССР, автор книг «Язлардан алалмыйм куземне», «Аккош канат кагына» «Яшэу мэгънэсе», «Син мине белмисен», автор многих популярных татарских песен, лауреат премии имени Егора Уткина. Но в душе и памяти его были люди, их героизм и трудолюбие.